1. ความพร้อมของสถานที่การเลี้ยงสุนัขต้องมีสถานที่ หรือบริเวณสำหรับให้สุนัขวิ่งเล่นออกกำลังกายบ้าง อย่าปล่อยให้สุนัขอยู่ในที่แคบ สิ่งแวดล้อมไม่ดี มันจะรู้สึกซึมและส่งเสียงคราง อุปนิสัยผิดไป ดังนั้นผู้เลี้ยงสุนัขควรคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมและสถานที่ให้พอเหมาะกับสุนัขด้วย
2. ความพร้อมของผู้เลี้ยง ผู้เลี้ยงควรสำรวจตัวเองเสียก่อนว่าชีวิตความเป็นอยู่ เป็นอย่างไร? และมีเวลาให้กับสุนัขหรือไม่? เช่น ถ้าสถานที่แคบ ไม่มีบริเวณที่จะปล่อยให้สุนัขวิ่งเล่น แต่อยากจะเลี้ยงสุนัขมาก จึงขังพรงเอาไว้ ก็จะไม่ได้อะไรขึ้นมา ผู้เลี้ยงจะได้รับเพียงเสียงเห่าที่หนวกหูเท่านั้น ผู้เลี้ยงต้องมีเวลาพาเขาออกกำลัง วิ่งเล่นบ้าง คอยฝึกสอนบางสิ่งบางอย่างที่เป็นพื้นฐานต่างๆ ให้สุนัข จะทำให้สุนัขที่เลี้ยงมีคุณค่ามากขึ้น เช่น การนั่งคอย การไหว้ ไม่ขโมยอาหารและกินมูมมาม
3. ความรัก การเลี้ยงดูสุนัขต้องมีความรัก ความจริงใจ และเสมอต้นเสมอปลายด้วย เพราะบางคนนำสุนัขมาเลี้ยง ขณะที่ยังเป็นลูกสุนัข มีความน่ารัก ขนปุกปุย ขี้เล่น แต่พอสุนัขโตขึ้นความน่ารักดังกล่าวก็จะค่อยๆ หายไป นิสัยใจคอเปลี่ยนไป รูปร่าง ขนที่ปุกปุยก็จะหยาบ ขายาว ตัวโตขึ้น หมดความน่ารักลง ทำให้ไม่อยากเอาใจใส่และไม่เล่นกับมัน แต่สุนัขไม่มีความเข้าใจในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงนี้ ยังคงทำในสิ่งที่เคยทำ เช่น อยากจะให้อุ้ม แล้วตะกุยตะกายให้อุ้ม แต่เรามักไม่เข้าใจ ก็ทำโทษมันด้วยความโมโห และรำคาญที่ถูกเล็บข่วนเป็นแผล หรือทำให้เสื้อผ้าสกปรก จึงทำโทษด้วยการดุหรือเฆี่ยนตี ทำให้สุนัขเข็ด กลับ ไม่อยากเข้าใกล้ หรือคอยหลบๆ ซ่อนๆ ทำให้สุนัขที่เคยน่ารักหมดคุณค่าไป
4. ความเอาใจใส่ในชีวิตประจำวัน เมื่อสุนัขเกิดอาการไม่สบาย มันไม่สามารถบอกเล่าอาการต่างๆ ได้เหมือนคน จึงต้องคอยสังเกต เอาใจใส่ในชีวิตประจำวัน เพื่อให้สุนัขมีความเป็นอยู่ที่ดี นอกเหนือไปจากการให้อาหารและน้ำดื่้มที่สะอาดแล้ว ต้องคอยสังเกตว่าสุนัขมีสุขภาพอย่างไร ในเรื่องของการขับถ่าย ท้องเสียหรือไม่ มีกิริยาท่าทางร่าเริง หรือหงอยซึม ไม่สบาย มีเห็บ หมัด รบกวนหรือไม่ หากพบสิ่งผิดปกติ ต้องรีบช่วยเหลือทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น